25 jaar geleden ging ik vanuit Eerbeek studeren in Nijmegen, maar mijn hart lag bij jou.
Voor het eerst op kamers in het Spijkerkwartier en een weekendbaantje in de Bijenkorf.

Het is alweer twaalf jaar geleden dat wij elkaar echt goed leerden kennen.

Weet je nog, onze eerste ontmoeting in het voorjaar van 1997. Ik kwam naar je toe voor een sollicitatiegesprek en viel meteen voor je.

Als mens heb je de plek waar je ter wereld komt niet voor het uitkiezen, maar Arnhem is mij toch wel op mijn, inmiddels getatoeëerde, lijf geschreven!

Met wijd open ogen staar ik naar het lege hekje voor mijn portiekdeur.

Arnhem, Ik herken mij in jouw verhaal Ook als ik de mijne…

Het is alweer 4 jaar geleden toen ik je voor het eerst zag. Eerst Arnhem Centraal, toen de rest.

Geboren en getogen in Arnhem. De stad waar ik mijn hele leven heb gewoond.

Ik sta in de glazen balkons van de Eusebiustoren en overzie jouw mooie landschap. Mijn gedachten dwalen af naar andere tijden. Een tijd dat er vliegtuigen overvlogen, er bommen vielen, de toren door een kogelregen in de brand vloog.

Ooit waren wij de schoffies van jouw straten. We waren jong en onbezonnen, niemand had ons in de gaten.

Het spijt me dat het me de laatste tijd niet gelukt is quality time met je door te brengen. Zoals je weet doe ik dat niet expres. Je zal je vast nog wel eens zorgen maken..

Lief Arnhem, Oh, je bent zo mooi. Met al je winkeltjes en…

Lief Arnhem, Slechts één keer was ik echt bijna bij je weg….

Lief Arnhem, Dank dat je altijd een plek bent geweest waar ik…

Lief Arnhem, Als 16-jarige jongen zat ik achterin de auto van mijn…

Elke keer verras je me weer en ben ik blij hier te wonen en dit met zo veel mooie mensen te mogen delen..

Ik kwam als jong en naïef bloempje te wonen bij jou. Ik was 19 lentes jong en wist nog niks van de wereld.

Je bent de stad waar ik geboren ben, voor de kenners achter de “Postgiro” in het mooie Klarendal.

Jouw stralende lach trekt mij mijn huis uit. Om te wandelen door het Zypendaalse bos en mezelf op te laden aan de energie van de bomen.

Maar, beste Arnhemmers: alles kump altied goed! Wij zijn een stad van verbinding en van keihard werken.

Je parken en het vele groen omarmen je echt, misschien heb ik dat nog niet vaak genoeg tegen je gezegd.

Je bent altijd dat kind achterin de klas geweest dat op een dag de rest uit verbazing heeft doen verstommen. Niet op dag één de populairste, niet de roddelaar, niet de best geklede of het rolmodel. Niet het middelpunt.

Ik heb gelukkig een paar goede vrienden en vriendinnen. Maar Arnhem is een speciale vriendin.

Voor het eerst in 107 jaar heeft Burgers’ Zoo z’n deuren moeten sluiten voor alle bezoekers. Een vreemde gewaarwording om geen mensen meer te zien binnenkomen via het controlepoortje bij de ingang of enthousiaste kinderstemmen bij de dierenverblijven en in de speeltuin te horen!

Met dans kon ik je mooier maken, rijker maken, en iets van mij geven aan jou.

We kennen elkaar nu iets langer dan 38 jaar. Ik kan me onze eerste ontmoeting helaas niet zo goed meer herinneren, maar als ik naar de foto’s kijk, dan kan ik me inbeelden hoe jij toen was.

Ik heb niet altijd bij je gewoond, maar ik mijn hart heb ik je nooit verlaten.
Voor mij bestaat de Rijn en echt geen ander water.

Als Arnhemmer onder de Arnhemmers kost het mij weinig moeite mijn liefde voor onze stad in woorden uit te drukken. Als je liefde geeft, hoop je stiekem die ook terug te krijgen. En dat overkomt mij elke dag..

Voor mij ben jij veiligheid. Je bent de bekende weg zonder angst, maar nooit zonder avontuur.

Lief Arnhem, je bent vooral uniek. Met creativiteit leer jij de wereld écht kijken. Jouw dans, de snaar die jouw muziek raakt en je modieuze gevoel voor schoonheid; alles staat jou, maar toch vooral geel en zwart.